یونس فرزند متی بود، پدرش متی فردی ستایشگر بود و هم دوره سلیمان و داوود بود و گویند همنشین داوود در بهشت، «متی» پدر یونس می باشد. او مردی زحمت کش بود که با دستان خود هیزم می شکست و آن را به شهر می برد و می فروخت و با پول آن گندمی تهیه می کرد. گویند با هر لقمه ای که می خورد، حمد و ثنای پروردگار خویش را بجای می آورد و همواره می گفت؛ فکر نمی کنم خدا این همه نعمت به کسی بخشیده باشد. شکر تو را که اندامی سالم به من دادی و قدرتم بخشیدی تا درختانی را که خود به
[285]
وجود آورنده آن نبودم، بشکنم و هیزمی تهیه کنم.
شکر تو را که خریدارانی به سویم فرستادی و شکر تو را که از سود فروش آن گندمی تهیه می کنم، شکر تو را که اشتهای خوردن نان را در من بوجود آوردی.
گویند متی همیشه با خوردن هر لقمه این همه شکر خدا را بجای می آورد. داوود در مورد متی به سلیمان گفت؛ من بنده ای تا به این اندازه ستایشگر ندیدم.
خداوند به متی یونس را عطا فرمود. فرزندی که به پیامبری مبعوث شد و در شهر نینوا در سرزمین موصل مردم زمان خویش را به یکتاپرستی دعوت کرده و آنان را از عبادت خدایان دروغی نهی می کرد. یونس چهارهزار و هفتصد و بیست و هشت سال بعد از هبوط حضرت آدم به دنیا آمد.(1)